του Αλέξη Μυρτάλη (κατά κόσμον Κώστα Παπαθεοδώρου)
«Δεν έφταιγε ο ίδιος τόσος ήταν», λέει σ` έναν στίχο του ο Αναγνωστάκης. Άντεξε πολύ σχολιάζουν όσοι τον γνώριζαν από παλιά. Υπερβολικά πολύ…
Κοντά δώδεκα χρόνια. Όχι ότι έκανε τίποτε όλον αυτόν τον καιρό αλλά ακόμη και το κουβάλημα του φορτίου της «ζωής των άλλων» για τον συγκεκριμένο άνθρωπο απεδείχθη υπερβολικά βαρύ.
Ξεκίνησε τη διαδρομή του με ελπίδες. Κυβέρνησε δημιουργώντας συνεχώς θεσμικά και πολιτικά προβλήματα εις βάρος της παράταξής του και της χώρας και δυστυχώς φεύγει μέσα στη γενική θυμηδία.
Η φούσκα που λεγόταν Καραμανλής έσκασε…
Και πλέον: «η Δεξιά του Κυρίου παραδίδει στην Αριστερά του Λαού».
Υπερβολική ενδεχομένως η προσμονή αλλά δεν παύει να εκφράζει το θυμικό μιας μεγάλης μερίδας πολιτών που χρόνια τώρα βίωναν την πρακτική της Δεξιάς η οποία επιχειρώντας να καλύψει τη δική της τραγική ανεπάρκεια καλλιεργούσε το φόβο στον ελληνικό λαό με μυθεύματα περί οργανωμένων κέντρων που συνωμοτούν εναντίον της κοινωνικής ευημερίας και της σταθερότητας του πολιτικού μας συστήματος.
Μιας κυβέρνησης που παρακολουθούσε σα θεατής τα γεγονότα και είχε ως τελευταία γραμμή άμυνας την επίρριψη ευθυνών στους άλλους.
Για παράδειγμα:
* οι «ανερμάτιστοι» χρηματιστές, λεηλάτησαν τα ασφαλιστικά μας ταμεία,
* οι «ανηλεείς» κουμπάροι εκβίαζαν τους επιχειρηματίες,
* οι «άπληστοι» μοναχοί … παραπλάνησαν αθώους υπουργούς
* οι «επιλήσμονες» κρατικοί λειτουργοί συνεργάζονταν με το οργανωμένο έγκλημα.
Το χειρότερο των προβλημάτων (ακόμη και από αυτό της Δημοκρατίας) που προκάλεσε η Διακυβέρνηση Καραμανλή είναι η τρομακτική δυσφήμιση της χώρας που άρχισε με την απογραφή του 2004.
Είναι προφανές ότι το ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος Παπανδρέου θα παραλάβουν ένα διαλυμένο κράτος και μια κατεστραμμένη οικονομία.
Και θα πρέπει άμεσα να αρθρώσει πολιτικές και να πάρει μέτρα για να σταματήσει:
* η λεηλασία του δημοσίου χρήματος,
* η απαξίωση της δημόσιας υγείας,
* η παρακμή της παιδείας,
* η διάλυσης της κοινωνικής πρόνοιας,
* το ξεκλήρισμα της αγροτιάς
* η αύξηση της ανεργίας
Είναι εξίσου προφανές ότι θα είναι μακρύς ο δρόμος. Η ανάβαση, δύσκολη. Θα υπάρξουν και αποτυχίες. Και θα χρειαστούν θυσίες καθώς η Ελλάδα βιώνει σήμερα τη μεγαλύτερη μεταπολεμική κρίση. Κρίση: ηθική, κοινωνική, παραγωγική, οικονομική.
Και ο Γιώργος Παπανδρέου για να πετύχει πρέπει να είναι κατ` αρχήν ειλικρινής προς το ελληνικό λαό, επικαλούμενος ένα νέο πνεύμα πατριωτισμού, προσφοράς και ευθύνης.
Και βεβαίως να αντισταθεί στις σειρήνες του κομματισμού και της μικρότητας, της ανωριμότητας που για τόσο καιρό έχει δηλητηριάσει τον τόπο μας.
Αν έτσι λειτουργήσει μια νέα μέρα για τον πολύπαθο τόπο μας θα ξημερώσει.
Σε αντίθετη περίπτωση θα συναντήσει σύντομα μπροστά του τον ελληνικό λαό που δικαίως πλέον δεν έχει ούτε τη δυνατότητα, μήτε την αντοχή να περιμένει…
http://kourdistoportocali.blogspot.com/