Ένα πολύ όμορφο άρθρο που αξίζει να διαβάστε από τον Βαγγέλη Λιακόγκονα στο aixmi.gr.
Πριν από 18 χρόνια, οπότε και η Σουηδία βρέθηκε αιχμάλωτη της οικονομικής κρίσης με το ΔΝΤ «μπάστακα» έξω από την πόρτα της, την κυβέρνηση ανέλαβαν οι Σοσιαλδημοκράτες. Με κύριο μέλημα τη διατήρηση των κοινωνικών παροχών που έως τότε είχαν επιτύχει, οι Σουηδοί στόχευσαν πρωτίστως στην δημοσιονομική εξυγίανση, ως βάση για να κερδηθούν άλλα επιμέρους «στοιχήματα».
Έτσι, μετά από 4 χρόνια, το 1998 –περίοδο που η Ελλάδα «υπνοβατούσε» επί Σημίτη-, η σκανδιναβική χώρα είχε αυξήσει την ανταγωνιστικότητά της, έχοντας μάλιστα πλεόνασμα, σταδιακά ανέβαζε το ρυθμό ανάπτυξής της, διατηρώντας μονίμως ένα κοινωνικό προφίλ που πάντα της σεβόταν. Επιπλέον, δεν σταμάτησε ποτέ να επενδύει στον άνθρωπο παρέχοντας συνεχή και ουσιαστική κατάρτιση, την ίδια ώρα που η χώρα μας, δεν σταμάτησε ποτέ να «επενδύει» στα προνόμια των λίγων, φυσικά με την επιβάρυνση των πολλών και, προφανώς, άνευ ίχνους εκπαίδευσης.
Στην Ελλάδα μονίμως....συνέχεια
Πριν από 18 χρόνια, οπότε και η Σουηδία βρέθηκε αιχμάλωτη της οικονομικής κρίσης με το ΔΝΤ «μπάστακα» έξω από την πόρτα της, την κυβέρνηση ανέλαβαν οι Σοσιαλδημοκράτες. Με κύριο μέλημα τη διατήρηση των κοινωνικών παροχών που έως τότε είχαν επιτύχει, οι Σουηδοί στόχευσαν πρωτίστως στην δημοσιονομική εξυγίανση, ως βάση για να κερδηθούν άλλα επιμέρους «στοιχήματα».
Έτσι, μετά από 4 χρόνια, το 1998 –περίοδο που η Ελλάδα «υπνοβατούσε» επί Σημίτη-, η σκανδιναβική χώρα είχε αυξήσει την ανταγωνιστικότητά της, έχοντας μάλιστα πλεόνασμα, σταδιακά ανέβαζε το ρυθμό ανάπτυξής της, διατηρώντας μονίμως ένα κοινωνικό προφίλ που πάντα της σεβόταν. Επιπλέον, δεν σταμάτησε ποτέ να επενδύει στον άνθρωπο παρέχοντας συνεχή και ουσιαστική κατάρτιση, την ίδια ώρα που η χώρα μας, δεν σταμάτησε ποτέ να «επενδύει» στα προνόμια των λίγων, φυσικά με την επιβάρυνση των πολλών και, προφανώς, άνευ ίχνους εκπαίδευσης.
Στην Ελλάδα μονίμως....συνέχεια