Μιά πολύ συγκινητική ιστορία από τον Δημήτρη Δανίκα σήμερα στο Βήμα.
Ζαχαρίας
Το όνομά του Ζαχαρίας. Ετσι τον βάφτισαν ελληνικά σ εκείνο το παραθαλάσσιο χωριό του Αγιου Σπυρίδωνα, το επονομαζόμενο και Ντουβιά. Πάντα με το χαμόγελο. Πάντα έτοιμος για προσφορά. Ζήτημα αν ήταν δεκαοκτώ. Κάποια μέρα λοιπόν, μεταφέροντας με το αυτοκίνητο μια ασήκωτη μαρμάρινη γούρνα, του λέω, παρακαλετά «μπορείς να βοηθήσεις να κουβαλήσω αυτό τον βράχο;»
Στη στιγμή φώναξε τον μικρότερο αδελφό του και η γούρνα βρέθηκε σπίτι στο πιτς φυτίλι. Πήγα να τον τρατάρω...συνέχεια
Ζαχαρίας
Το όνομά του Ζαχαρίας. Ετσι τον βάφτισαν ελληνικά σ εκείνο το παραθαλάσσιο χωριό του Αγιου Σπυρίδωνα, το επονομαζόμενο και Ντουβιά. Πάντα με το χαμόγελο. Πάντα έτοιμος για προσφορά. Ζήτημα αν ήταν δεκαοκτώ. Κάποια μέρα λοιπόν, μεταφέροντας με το αυτοκίνητο μια ασήκωτη μαρμάρινη γούρνα, του λέω, παρακαλετά «μπορείς να βοηθήσεις να κουβαλήσω αυτό τον βράχο;»
Στη στιγμή φώναξε τον μικρότερο αδελφό του και η γούρνα βρέθηκε σπίτι στο πιτς φυτίλι. Πήγα να τον τρατάρω...συνέχεια