Θα ήθελα να αναφερθώ σε μια άλλη πτυχή της υπόθεσης Ζαχόπουλου.
Κανένας δεν θα είχε ασχοληθεί με το θέμα, πέραν του θλιβερού γεγονότος της απόπειρας αυτοκτονίας, εάν δεν ήταν αναμεμειγμένοι μέσα σε όλο αυτό το "καλαμπούρι" οι δημοσιογράφοι.
Ζούμε σε μια εποχή που, δυστυχώς, τα ΜΜΕ βασιλεύουν, και οι δημοσιογράφοι, όχι όλοι αλλά μια μειοψηφία ευτυχώς, θεωρούν εαυτούς υπέρτατα όντα, ανώτερη ράτσα, και γενικότερα υπεράνω όλων. Τους βλέπω, τις λίγες φορές που ανοίγω τηλεόραση, να στέκονται κορδωτοί-κορδωτοί, μπροστά στο κοινό το οποίο απλά και μόνο έχουν προσκαλέσει για να τους αποθεώσει, με ύφος απόλυτου άρχοντα ο οποίος διαφεντεύει τις τηλεοπτικές μας βραδιές, να εκστομίζουν ότι αηδία τους κατέβει στο κεφάλι και να προσπαθούν να μας πείσουν, με επιτυχία θα έλεγα τις περισσότερες φορές, ότι υπάρχει κάποιος πολύ σοβαρός λόγος ώστε να καθίσουμε και να τους παρακολουθήσουμε για 2-3-4 ώρες.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΜΑ ΖΑΧΟΠΟΥΛΟΥ...ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΜΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ!!!!